Monday, October 8, 2007

Miracle

Aom, Inthrarat


ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนผมครับ ชื่อออม อายุ 26 ปี เป็นผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก ยิ้มเก่ง เป็นที่รักของทุกคนที่รู้จัก ไม่เที่ยวกลางคืน เข้านอนแต่หัวค่ำ แต่....
ออมมีโรคประจำตัวคือโรคมะเร็งครับ ออมไม่่ทานเหล้า และไม่เคยสูบบุหรี่
เมื่ออายุ 16 ออมได้เข้ารักษาอาการมะเร็งครั้งแรก โดยเขาเล่าให้ฟังว่า กำลังดูทีวีอยู่ จู่ๆก็เกิดเลือดไหลออกมาทางจมูก และไม่ยอมหยุด นานกว่า 2 ชม.
จึงนำตัวส่งโรงพยาบาล และพบว่า ออมโดนมะเร็งกินใต้โพรงจมูกไปหมดแล้ว

ออมได้เข้ารักษาตัวด้วยการฉายแสง ซึ่งจะฆ่าทั้งเซลล์ดีและเซลล์มะเร็ง
ออมบอกว่าทรมานมาก ทางบ้านออมกำชับออมว่าถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน เพราะคุณปุ่ของออมก็เสียเพราะด้วยการฉายแสง
หลังจากนั้นออมก็หายไปจากห้องเรียนไปสะเฉยๆ โดยไม่ได้เล่าให้เพื่อนๆฟัง ผมมาทราบเอาภายหลัง ตอนอายุ 20 หลังจากการรักษาไป 4 ปี

เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ออมอายุได้ 26 ปี จบการศึกษาจาก นานาชาติมหิดล เข้าทำงานกับคุณพ่อของเธอ ออมเป้นคนอารมณ์ดี และขยัน เป็นที่รักของเพื่อนๆ
อยู่มาวันนึง เรื่องที่ไม่น่าจะเกิด ก็กลับมาเกิดขึ้นอีก ออมมีการเวียนหัวและคลื่นไส้ และในที่สุดออมก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดครับ (จำนวนมาก) จึงเข้ารับการตรวจอีกครั้งในทันที
รพ.แรกพบว่า ปอดข้างซ้ายของออมนั้นมีมะเร็งลุกลามเข้าไปประมาณ 80% จะต้องทำการผ่าตัดด่วน และเธอคงจำเป็นต้องตัดปอดข้างนั้นไป..... เธอไม่ได้เล่าให้เพื่อนๆฟังอีกเช่นเคย

โดยกลัวว่าเพื่อนจะเป็นห่วง ผมและเพื่อนมาทราบภายหลังโดยการ หลุดปากของเพื่อนที่ทราบข่าวมาคนนึง ด้วยอาการมึนเมา พูดว่า "หากเพื่อนมึงกำลังจะ...... มึงจะว่าไงวะ" มันโดนตบกะโหลกไป 1 ที และโดนเค้นความลับออกมาตามเรื่องที่เล่าข้างต้น

เราจึงทำการรวมกลุ่มกันอย่างเงียบๆ และตั้งใจจะให้กำลังใจออม ก่อนทำการผ่าตัดปอดข้างซ้ายออก เพื่อกันไม่ให้มันลุกลามไปมากกว่านี้ เราจึงทำการแอบรวมกลุ่มกัน เซอร์ไพรส์เธอกัน ในงานวันเกิดของออม ในเดือนถัดมา 26 มิถุนายน
เธอเล่าให้ฟังว่า หมดค่ายาเฉพาะวันนี้ไปเป็นล้าน ออมหัวเราะชอบใจ ซึ่งจริงๆมันก็คงเรื่องตลกหากเรื่องนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอ พวกผมพากันหัวเราะตามแต่เฝื่อนๆ ออมดูปกติดีครับ เหมือนเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป อารมณ์ดี และร่าเริงยิ้มง่ายเหมือนที่เธอเคยเป็น แต่......ผมเริ่มสังเกตุเห็น ว่าออมเริ่มมีการเหนื่อยหอบ และพูดลำบากขึ้น เมื่อตอนใกล้จะเลิกงานวันเกิด ผมจึงแอบนัดเพื่อนๆและบอกให้แยกย้ายกันกลับเพื่อออมจะได้พักผ่อน

หลังจากวันนั้นประมาณอาทิตย์ผ่านไป ออมโทรหาผมเพื่อเล่าเรื่องอาการของเธอให้ฟัง ผมกลับได้คำตอบอย่างน่าประหลาดใจว่า

"ไม่ต้องผ่าตัดแล้วละ" ผมแอบดีใจในใจ เพื่อนกูไม่ต้องตัดปอดทิ้งแล้ววว..
"หมออีกที่นึงเก่งๆ ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งทั้งสองข้างเลย ผ่าไปก็ไม่มีประโยชน์"

ปอดข้างซ้ายของออมโดนมะเร็งกินหมดแล้ว แค่หลังจากที่ตรวจพบก่อนหน้านั้น 1 เดือน ส่วนอีกข้างก็ลามไปเกินครึ่งแล้ว ผมไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่ถอนหายใจ ในใจไม่รู้ว่าจะพูดยังไง เพราะการให้กำลังใจ ผมรู้สึกว่า มันไม่ได้ช่วยให้ออมหายทรมานขึ้นมาได้เลย
ออมเอ่ยขึ้นมาว่า "ถึงทนไม่ได้มันก็ต้องทนวะ ตัวกูนิ จะปล่อยให้เป็นอะไรไปได้ยังไง"
ผมกลับรู้สึก ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้สภาพจิตใจแข็งแรงมาก ผมอยากจะเทียบว่าเธอเป็นดั่งแรมโบ้ ถึงแม้ภายนอกเธอจะเหมือนเด็กอายุ 12 ขวบก็ตาม

ออมเข้ารักษาตัวที่รพ. แถวๆอนุสาวรีย์ ผมโทรไปหาพี่สาวเธอเพื่อถามอาการออม เวลาหลังเลิกงาน พี่สาวเธอบอกผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆว่า ออมผ่าตัดสมองอยู่ เข้าไปนาน 2 ชั่วโมงแล้ว
แพทย์ตรวจพบ เนื้องอกในสมองของออมอีก ต้องผ่าตัดเปิดกะโหลกเพื่อนำเนื้องอกออก ผมสบถในใจ {{เพื่อนผมมันซวยอะไรหนักหนาวะ!!! }}
แต่ไม่นานสักสามทุ่มของวันนั้น พี่สาวออมก็โทรมาบอกว่าออมออกมาแล้ว ปลอดภัยดี และจะนำเนื้องอกไปตรวจ อาทิตย์หน้าคงรู้ผล

ทุกวันนี้ออมยังรักษาโรคร้ายนี้อยู่ ด้วยการฉายแสงและการทำคีโม ซึ่งหนักและทรมานมาก แต่ออมไม่เคยเล่าถึงอาการทรมานหรือแสบร้อนของเธอ ให้เพื่อนๆต้องเป็นห่วง
เธอกลับอารมณ์ดี และยิ้มดีใจทุกๆครั้ง ที่เพื่อนๆมาเยี่ยม และนำของกินมาฝาก ถึงแม้เธอจะรับประทานอาหารไม่ได้เลยก็ตาม

ผมและเพื่อนๆ อยากจะช่วยอวยพรให้ออมหายเป็นปกติ ทั้งภายนอกและข้างใน ไม่ให้เธอต้องทรมาน ด้วยโรคที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับเธอ ผมและเพื่อนๆ ช่วยกันร้องเพลงให้กำลังใจออม เอาไว้ฟังตอนเธอพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล

ผมอยากให้ทุกๆคนช่วยให้กำลังใจ ฝากข้อความ ให้เธอต่อสู้โรคร้ายและผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ด้วยดี
ให้เธอและครอบครัวอย่าได้มาเจอเรื่องอะไรร้ายๆแบบนี้อีก
ผมจะตามเขียนเรื่องของออมต่ออีกเรื่อยๆ จนกว่าเธอจะแข็งแรงดี

ขอขอบคุณที่ตามอ่านจนจบ และขอบคุณที่ช่วยกันเป็นห่วงเพื่อนของผมด้วยครับ



  • Click here to listen (flash)




คลิก comment ข้างล่างเพื่อส่งข้อความ


Those who loves you


--------------------------------------------------------
Simply leave your words here, I'll make sure your messages get to Aom

ทิ้งข้อความของคุณไว้ที่นี้ ผมจะนำความห่วงใยส่งให้ถึงออมครับ
ขอบคุณมากครับ

--------------------------------------------------------
10 Oct 2007

วันนี้ออมโทรหาผมครับ โทรมาขอบคุณผมที่เขียนเรื่องของเธอขึ้นมา ตอนนี้เธอยังไม่ได้อ่าน ข้อความของพวกเราครับ เพราะออมพักตัวอยู่ที่บ้านครับ พรุ่งนี้เข้าออฟฟิศคุณพ่อเธอ ออมถึงจะได้อ่านครับ แต่ได้ทราบเรื่องจากพี่สาวเธอแล้ว เขาขอบคุณที่เล่าให้คนอื่นฟังเกี่ยวกับ โรคร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอ

และฝากขอบคุณทุกๆท่านที่ให้กำลังใจออม

คุยได้สักพักเสียงก็หายไป ผมนึกว่าสายตัด เลยเอาโทรศัพท์ออกจากหูมาดูหน้าจอ
ก็ยังนับเวลาอยู่ดี ยังไม่ตัดนิ เอากลับมาแนบหูใหม่

ออมร้องไห้ครับ........แล้วพยายามจะพูดคำว่าขอบคุณ แต่เธอก็ยังสะอื้นอยู่ ทำให้พูดไม่ได้
ผมเออๆออๆแล้วบอกไม่เป็นไร ลนๆวางสายไป เพราะผมก็ตกใจทำอะไรไม่ถูก


.....ใจจริงผมอยากอัดเสียงขอบคุณของออม มาให้ทุกๆคนได้ฟัง แต่ผมก็ไม่รู้ล่วงหน้าว่า เขาจะมาร้องไห้ขณะคุยโทรศ้พท์กับผม
ถ้าเธอฝากอะไรมาผมจะเอามาบอกทุกคนครับ

--------------------------------------------------------
จ๋า อินเตอร์เซนจอห์น said...

ออม จ๋า อยากจะบอกว่า ขอให้เพื่อนหายไวๆนะ สิบปีที่เราออกจากเซนจอห์นไป เราเองก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนๆ รวมถึงออมด้วย อยากจะบอกว่า ขอโทษนะ แต่ในใจเราไม่เคยลืมออมและเพื่อนๆเลยตั้งแต่ไปส่งเราที่ สนามบินเมื่อสิบปีที่แล้ว เราก็ยังเป็นจ๋าคนเดิมนะ อยากจะบอกว่า เจ๋งว่ะ เราคงจะไม่พูดบอกให้ออม เข้มแข็ง หรือ สู้ๆนะเพราะคนอื่นๆคงจะบอกออมไปเยอะแล้วล่ะ ถ้าวันไหนออมเบื่อ หรือ ไม่รู้จะโทรหาใคร โทรหาจ๋าน่ะ 081 903 7676 คิดถึงแกว่ะ
สุดท้ายนี้ เราอยากบอกว่าเราไม่ได้อ่านข้อความที่เขียนเกี่ยวกับออมเลย เพราะ ออม เพื่อนของจ๋า แข็งแรงในสายตาจ๋าตลอดไป

October 14, 2007 12:26 AM



--------------------------------------------------------


ครั้งนี้เป็นครั้งแรก (ขอเรียกตัวเองว่าพี่นะคะ เพราะดูจากอายุของน้องออม
คาดว่า น้องก็คงจะอายุไม่ต่างไปจากนี้เท่าไหร่) ที่พี่เขียนเมล์ถึงคนที่พี่ไม่เคยพบ ไม่เคยรู้จักมาก่อน
พอดีพี่ได้รับฟอร์เวิรด์เมล์ ได้อ่านเรื่องราวและได้ฟังเพลงที่น้องๆแต่งและร้องให้น้องออมฟัง
มันตื้นตันบอกไม่ถูกค่ะ รับรู้ได้ถึงความรัก ความห่วงใยของเพื่อนและกำลังใจที่มีให้กัน
พี่ฃาบฃึ้งไปกับน้องออมด้วยจริงๆ
พี่ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงทรงช่วยดลบันดาลให้
น้องออมที่เป็นที่รักของเพื่อนๆทุกๆคน หายจากโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นอยู่และ มีสุขภาพแข็งแรงเป็นปกติ
พี่เชื่อในพลังจิตของคนเรานะว่า มันมีอานุภาพ และสิ่งที่น้องทำอยู่นี้ ไม่ว่าจะเป็นการที่น้องเขียนเมล์เล่าเรื่องผ่านตัวหนังสือ หรือแต่งเพลง สื่อผ่านวีดีโอ พลังใจตรงนี้ มันรวมของคนทุกคนที่อ่าน หรือ ฟังหรือดูทั้งหมด ส่งไปถึงน้องออมและครอบครัว ให้มีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้าย น้องออมจะหายวันหายคืนแน่นอนค่ะ
พี่ปุ้ม (อีกคนหนึ่งที่ประทับใจ ที่น้องแสดงให้เห็นถึงคุณค่าและความหมายของคำว่า "เพื่อน" )
--------------------------------------------------------
อ่ำ สกายเอ็กซิทส์ said...

อ่านเมลล์ของคุณจบจบเรื่องของน้องออม รู้สึกดีใจแทนออมที่มีเพื่อนแบบพวกคุณทุกคน.....
ผมชื่อ อ่ำ อยู่บริษัทสกายเอ็กซิทส์ เป็นบริษัทที่ถ่ายทำภาพยนตร์โฆษณา TRUE Miracle
ขอเป็นเพื่องน้องออมคนหนึ่งครับ.....

น้องออม ไม่ต้องไปเสียเวลารอ ปาติหาน อะไรที่ไหนหรอก....
ไมตรีจิตและมิตรภาพ ที่พวกเพื่อนๆของน้องออม มอบให้ นั่นละครับ.....ปาติหาน....

หายไวไว นะครับออม.....

อ่ำ สกายเอ็กซิทส์

ผมขออนุญาติ ลงเมลล์ของคุณลง Blog ของบริษัทนะครับ

http://skyexits.blogspot.com/2007/10/miracle-aom-inthrarat.html

http://skyexits-true-miracle.blogspot.com/2007/10/miracle-aom-inthrarat.html

October 8, 2007 8:52 AM


--------------------------------------------------------

ลูกปลา said...

เอ...
จะไปเยี่ยมออมวันไหน โทรหาเราด้วยนะ
ขอบใจมากจ้ะ
ลูกปลา

October 7, 2007 1:59 PM

--------------------------------------------------------

ยุ้ย said...

ยุ้ยอ่านแร้ว จะร้องไห้ ลุ้นอยู่ว่าอ นๆ ไปจะเจออะไร
ฝากบอกออมด้วยว่าถึงแม้จะไม่รู้จักกัน ไม่เคยเหงหน้า
แต่เชื่อว่าเค้าต้องเป็นคนดี น่ารักคนหึ่ง เค้าต้องปลอดภัย
มันไม่มีอะไรที่เป็นไม่ได้ ทุกอย่างอยู่ที่กำลังใจ

บอกเพื่อนๆ ว่าถ้าทุกคนหมดกำลังใจออมจะไม่เหลือใคร
สู้ๆ นะชีวิตยังมีหวังถ้ายังมีลมหายใจ

October 7, 2007 1:58 PM

--------------------------------------------------------