Today I was at the Book Smile store 3rd floor from the opposite side.
Yes. I saw her only from behind...but actually I already saw her from the BTS b4 it stopped at the siam station.
7.00pm, I was expecting to see her with the brown boot and some bodyguards with mushroom head shape wearing the glasses but then...
I saw someone with the white dress pulled the door and walked down the stair and some guy behind her from the 3rd floor, 2nd floor still can't see, 1st floor, until she exited the side door. ??? someone that had a short hair with a white dress...
I'm not sure who was it but I ran down to that side door but couldn't see where she went, so I sat there at the side door, hope it wasn't her otherwise I missed her.
Not for long that white dress girl came back with a cellphone next to her ear. whoa pretty wa. It's her. The guy(lady) next to her seem to be her manager. I was so impressed by her dress, so this is what the little girl use to played when she was young, a barbie girl.
On the way back home, I was thinking about how she dressed today, then I felt something cold dropped on my shoulder,
yes.....It was raining.
ครั้งที่แล้ว เคลื่อนไหวลำบาก สถานที่ค่อนข้างจำกัด กับน้ำแก้วละร้อยบาท
วันนี้ เลยย้ายไปดูจากตึกตรงข้ามแทนร้าน Book Smile ชั้น 3 พอดีกันเป๊ะ .....แต่ก็มองไม่เห็น ดันมีม่านบัง (-.-") ตรงที่เห็นชัดก็ดันมีสาวๆ นั่งทำบัญชี เลยหลบมุม เห็นแต่ตรงบันได...
เอาวะ!! มุมนี้ก็ได้ จนถึงเวลา 7.00pm คนเริ่มเดินลงบันได ลงมาจาก ชั้น 3rd เราคิดไว้ว่าน่าจะเห็น คนใส่บูตสีน้ำตาล กางเกงขาสั้น และบอดี้การด์ผมทรงหัวเห็ดใส่แว่นเดินตามหลัง อีก 2-3 คน....แต่ไม่เห็นมี..
สักพักมีหนุ่มสาวคู่นึงเดินลงบันไดมาจากชั้น 3rd จนชั้น 2nd ก็ยังไม่เห็น จนลงมาชั้น 1st แล้วออกมาประตูข้าง เป็นสาวผมสั้นชุดกระโปรงสั้น กับชายตัวสูงใส่แว่นดำ เธอเกาหัวแกร็กๆ 2 ที แล้วเดินไป เราเห็นไม่ชัด เพราะกระจกในร้านมันมัวสะอย่างกะอะไร ทั้งที่มันออกจะใสจากข้างนอก
รีบวิ่งลงไปตรงประตูข้าง.....ไปไม่ทัน หาไม่เจออีกแล้ว (Location นี้ควายมาก คิดในใจ)
นั่งเซ็งอยู่ข้างประตูพักนึง ถ้าไม่เห็นใครออกมาจริงๆคงพลาดแล้ววันนี้ ในใจก็โทษตัวเอง
"ทำอะไรของมึง"
สัก พัก มองสวนกลับไปตามทางเดิน เห็นสาวผมสั้นชุดกระโปรงขาวเดินกลับมาพร้อมหูแนบกับโทรศัพท์ จากไกลๆเบลอๆ เป็นชัดขึ้นๆ ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เราทำหน้าเฉยๆ แต่จริงๆ (เขิน....ทำไมวะ)
เธอเดินมา เธอดูดีไปหมด
เราเดินมา เราดูดีไปหมด จริง จริง
ชุดกระโปรง วันนี้น่ารักว่ะ แต่สงสัย ว่าไปเปลี่ยนชุดเอาตอนไหน แถวนั้นก็ไม่เห็นมีตู้โทรศัพท์
นี่นะหรือ สิ่งที่ผู้หญิง เขาชอบเล่นกันสมัยเด็กๆ ..a barbie girl
ไหนๆ วันนี้ก็รอบ 2 ที่มา จะเห็นกันแว๊บเดียวก็กะไร แต่ดูเขารีบๆ และอารมณ์เสียนิดหน่อย คงจะมีงานต่อ เราเดินอ้อมไปอีกด้านของตึก แต่จริงๆ กึ่งเดิน กึ่งวิ่ง กลัวไม่ทัน เราเลี้ยวซ้าย เธอบังเอ๊ญเดินผ่านมา แล้วเลี้ยวขวา....
เราเห็นหน้าเธอละ หลังเบลอแต่หน้าชัด อย่างกะโฆษณากล้องถ่ายรูป มีพลุอีกหน่อยใช่เลย เดินตรงเข้าไปเรื่อยๆ จนจะสวนกัน เรากะจะยิ้มให้เขาสักหน่อย เผื่อจะแปลกใจ แต่เธอดันมองแต่พื้น เราก็ฟอร์มมองเบลอตรงไปข้างหน้า 5 5 5 ขำในใจ ทำอะไรของมึงเนี่ยยย....
แต่รู้สึกตัวจะเท่าๆกัน ไม่ได้สูงกว่ามากอย่างที่คิด แค่นิดนึง..
เราเดินย้อนไปนั่งมุมใต้ต้นไม้ เพราะวันนี้เขาคงรีบไปงานอีก Job ไม่กวนเขาแล้ว
แต่แล้วก็อดใจไม่ไหว ขอเดินตามดูอีกสักหน่อย ....แต่แล้วก็หาไม่เจอ เพลงในสยามก็เป็นใจ
"ฉันนั้นคิดถึงเธออยู่ แต่เธอจะรู้รึเปล่า" นึกในใจ มิวสิคงี้วะ แกล้งกันรึเปล่า
เดินมองหาอยู่ ไม่นาน รู้ตัวอีกที ฝนก็ตกลงมาสะงั้น นึกในใจ มิวสิคงี้วะ แต่รอบนี้คงไม่ได้แกล้งกันแน่ๆ'
เดินตากฝน ทำมิวสิคยิ้มในใจคนเดียว ตลกตัวเอง ถ้าเห็นตัวเองทำอย่างนี้ในทีวี คงขำน่าดู
เลยแอ๊บเดินตากฝนตลอดทาง จนถึงรถไฟฟ้า....
นึกในใจ ทำไมไม่หลบฝน...??
A
เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2552, 0:52
No comments:
Post a Comment